Το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται…

(Από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…

  Σήμερα έχει παραμύθι. Όχι από αυτά που μας ταΐζουν οι πολιτικοί, αλλά από αυτά που ταιριάζουν σε πολιτικούς.

 

  Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν, ήταν μια καρακάξα που έβλεπε από τα δέντρα του δάσους να ταΐζουν τα περιστέρια σ’ ένα εξοχικό σπίτι εκεί κοντά και ζήλευε την καλή τους τύχη. Πόσο θα ήθελε να ήταν κι αυτή ένα περιστέρι! Ένας κούκος την άκουσε που αναστέναζε και παραπονιόταν και την ρώτησε:

- Μα τι έχεις ξαδερφούλα;

- Τι να έχω; Κλαίω την μοίρα μου που δεν είμαι περιστέρι να καλοπερνάω και να καλοτρώω τσάμπα. Κοίταξε εκεί! Και σηκώνοντας το δεξί της φτερό έδειξε την αυλή του σπιτιού, όπου τα περιστέρια έβοσκαν του καλού καιρού το άφθονο σιτάρι που τους είχαν ρίξει.

- Αυτό ζήλεψες καημένη; Της είπε ο κούκος. Εύκολα μπορείς να το αποκτήσεις.

- Πώς; Ρώτησε η καρακάξα με απορία.

- Όλα τα περιστέρια που βλέπεις είναι άσπρα. Πήγαινε κι άσπρισε τα φτερά σου και χώσου ανάμεσά τους. Θα νομίσουν όλοι πως είσαι περιστέρι και θα καλοπερνάς κι εσύ.

  Η καρακάξα χάρηκε πολύ κι έκανε όπως την είχε συμβουλέψει ο κούκος. Πήγε στο αυλάκι του νερόμυλου, λούστηκε με νερό και, βρεγμένη όπως ήταν, τρύπωσε μέσα στο μύλο όταν έλειπε ο μυλωνάς. Πασαλείφθηκε με το αλεύρι κι έγινε κάτασπρη σαν περιστέρι. Ήταν τόσο πετυχημένη η μεταμφίεση που όταν πήγε και κάθισε σ’ ένα κλαδί πάνω από το ποτάμι και κοίταξε τη φάτσα της μέσα στο νερό, δεν μπόρεσε να την αναγνωρίσει! Από ‘κει λοιπόν, πέταξε και χώθηκε στον περιστερώνα μαζί με τ’ άλλα περιστέρια.

  Παρίστανε το περιστέρι κι αυτή. Καλότρωγε και δεν έκανε τίποτα όλη την ημέρα.

  Ύστερα από καμιά βδομάδα, ο κύριος των περιστεριών είχε τραπέζι σε κάτι φίλους και θέλησε να τους φιλέψει μερικά περιστέρια.

  Διάλεξε λοιπόν κάμποσα και, σωστά μαντέψατε, ανάμεσα σ’ αυτά έτυχε και η καρακάξα. Μόλις είδε ν’ ακονίζουν το μαχαίρι για το σφάξιμο η καρακάξα, κόντεψε να χάσει τα λογικά της από τον φόβο και έβγαλε αυθόρμητα μια αγριοφωνάρα:

- Κρα! – Κρα!

  Ο νοικοκύρης τότε την κοίταξε καλύτερα, είδε το μαύρο ράμφος και κατάλαβε το παιχνίδι της. Για καλή της τύχη δεν την έσφαξε, αλλά της μάδησε την ουρά και την πέταξε έξω στο χωράφι.

  Ήταν πρωί όταν έγινε αυτό και να σου κι ο κούκος. Κούκου! Κούκου!

Θυμωμένη η καρακάξα γυρνάει και του λέει: «Ωραία με κατάφερες με τις συμβουλές σου»!

  Ο κούκος δεν της αποκρίθηκε αλλά φώναξε πάλι σαν να την κορόιδευε: «Κούκου! Κούκου!»

  Η καρακάξα έγινε έξω φρενών και πέταξε κατά πάνω του για να του βγάλει τα μάτια, αλλά πήγαινε όπου να ‘ναι γιατί η ουρά της ήταν μαδημένη και δεν μπορούσε να κουμαντάρει το πέταγμά της μιας και η ουρά χρησιμεύει στο πέταγμα των πουλιών σαν πηδάλιο.

  Τότε μια τσίχλα που ήταν εκεί κοντά και ήξερε όλη την ιστορία, άρχισε να της τραγουδάει: 

Λαίμαργη, κουτή, τεμπέλα

Μην το πεις και πουθενά

Άφησ’ τους θυμούς και γέλα

Την εγλύτωσες φτηνά!

  Το παραμύθι είναι εξαιρετικά αφιερωμένο στον άνθρωπο που διεκπεραίωσε τις πιο βρόμικες δουλειές στις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, αυτές που οποιοσδήποτε άλλος θα δίσταζε να αναλάβει.

  Έκλεισε νοσοκομεία, απέλυσε εργαζόμενους, συκοφάντησε γιατρούς, μετέφερε δημόσιο πλούτο σε κλινικάρχες, χωρίς να συσπαστεί καν το πρόσωπό του.

  Εν μέσω μνημονίων τσάκισε το δημόσιο σύστημα υγείας ευνοώντας σκανδαλωδώς τις φαρμακοβιομηχανίες, χωρίς να παίξει καν το μάτι του.

  Πέταξε στον δρόμο ασθενείς, έκλεισε ψυχιατρεία, έδιωξε από τα σχολεία χιλιάδες παιδιά με ειδικές ανάγκες, έκλεισε τις πρωτοβάθμιες δομές ψυχικής υγείας, γκρέμισε το ΚΕΘΕΑ, εγκατέλειψε το Εθνικό πρόγραμμα για τη  Στρατηγική αντιμετώπιση της Ηπατίτιδας C και έχει δηλώσει στο τουίτερ για τις αυτοκτονίες «17% αύξηση των αυτοκτονιών είναι μια  μικρή αύξηση δεδομένης της έντασης της κρίσης…».

  Έναν αδίστακτο άνθρωπο που κάνει το κακό και το ευχαριστιέται, το γουστάρει, το βάζει στο βιογραφικό του. Θα έπρεπε όμως να γνωρίζει μια και έχει πουλήσει (στην κυριολεξία) πολύ παραμύθι, ότι υπάρχουν και παραμύθια όπου στο τέλος δεν περνούν όλοι καλά. Και μια και πιάσαμε τους στίχους, θα μπορούσαμε να βγάλουμε και το ηθικό δίδαγμα της δικής του, παραμυθένιας δημόσιας καριέρας, ως εξής:

Ήσουν μια χαρά

Σαν πούλαγες βιβλία

Πες μου τι τα ήθελες

Εσύ τα υπουργεία..

  Αυτά με τις περιπέτειες της Υγείας, οι οποίες ήταν περισσότερες κι από του Τεν - Τεν τον τελευταίο καιρό των μνημονίων. Με τις υγείες μας και καλή Αποκριά…

Γ. Μ.

παραΕκπαιδευτικός